پسر کوچولوی من شایراد

١٨ بهمن نود... پسر کوچولوی من دیگه کم کم داره بزرگ می شه. دیگه چهاردست و پا خوب و با سرعت می ره. دو تا دندونای پائینش (نه روز پیش) نوک زدن و کم کم داره تلاش می کنه که بدون کمک روی پاهاش بایسته. خاله ندا هم دیگه معمولا پیششه و من و شایراد و بابا هم از اینکه شایراد میونش با خاله اش خوبه خوشحالیم.  شایراد خیلی خوش اخلاق و مهربونه و به اهنگ خیلی علاقه داره (مثل بقیه بچه ها) آهنگ سوسن خانم رو خیلی دوست داره و حاضره ساعتها بشینه و بارها و بارها این موزیک ویدئو رو ببینه. وقتی از سر کار میام به استقبالم میاد و منم کلی ذوقشو می کنم. قربون بازی کردنش بشم. خودش با خودش بازی می کنه ، خودش پرت می کنه رو بالش و متکا و قهقهه می زنه . بعضی وقته...

...